در این مطلب قصد داریم این موضوع را بررسی کنیم که آب معدنی با آب شیر چه تفاوتی دارد؟ فواید آن چیست؟ و کدام یک برای آشامیدن مناسب‌تر است؟ اگر این سوالات برای شما نیز پیش آمده، تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

آب مایه حیات است و تمامی موجودات زنده برای زنده ماندن به آب نیاز دارند. آب به پشتیبانی از عملکردهای اساسی جسمی کمک می کند. علاوه براین، مواد مغذی حیاتی بدن را فراهم می کند. بسیاری از شهرها به آب آشامیدنی سالم دسترسی دارند. اما با این حال، بسیاری از افراد از آب معدنی به عنوان آب آشامیدنی به صورت روزمره استفاده می‌کنند.

تفاوت آب معدنی و آب لوله‌ کشی

آب لوله‌کشی

آب شیرهای خانگی یا از منابع سطحی و یا از منابع زیرزمینی تامین می‌شوند. این گونه آب‌ها باید مطابق با استانداردهای قانونی آب آشامیدنی سالم تولید شوند. این استانداردها توسط سازمان حفاظت از محیط زیست نظارت می‌گردد. براساس مقررات، تعداد آلاینده‌های موجود در آب آشامیدنی باید به حداقل ممکن برسد.

تامین‌کنندگان آب آشامیدنی عمومی، آب را از منبع اصلی به تصفیه‌خانه‌ها انتقال داده و بصورت شیمیایی ضدعفونی می‌کنند. پس از اتمام عملیات، آب ضدعفونی شده به کمک سیستم‌های لوله کشی زیرزمینی به منازل انتقال می‌یابد. مواد معدنی که به آب شیر اضافه می‌شوند معمولا کلسیم، منیزیم و پتاسیم هستند.

آب سخت شیر می‌تواند مواد معدنی بالاتری داشته باشد. اما چنین آبی سبب ایجاد رسوبات و خوردگی در لوله‌ها شده و سبب پیشگیری از جریان آب می‌گردد. با وجود تلاش های فراوان صورت گرفته به منظور رفع این مشکل، نتیجه مناسبی حاصل نشده است. به همین دلیل، نمی توان مواد معدنی بیشتری به آب شیر افزود.

آب معدنی

آب معدنی از آب چشمه‌های طبیعی بدست می آید و مستقیما از چشمه داخل بطری‌های پلاستیکی پر می‌شوند. گاهی ممکن است این آب‌ها دارای مقادیر کمی ناخالصی باشند که با استفاده از فیلترها و عبور از اشعه ماوراء بنفش، ضدعفونی و میکروب زدایی می شوند. آب‌های معدنی تا جای ممکن تغییری در ساختارشان وجود ندارد و فقط به دلیل عبور از برخی فیلترها کمی از لحاظ طعم، مزه و بو بهبود پیدا می‌کنند.

بدلیل وجود منابع غنی از مواد معدنی مانند کلسیم، پتاسیم، آهن، منگنز و … به آن آب معدنی گفته می‌شود. رسیدن این املاح برای بدن مفید است اما مصرف دائمی آن می تواند رسوب املاح در بدن و بیماری‌های نظیر سنگ کلیه را به همراه داشته باشد.

کدام آب برای آشامیدن مناسب‌تر است؟

در اکثر شهرهای ایران خصوصا شهرهای بزرگ کیفیت آب لوله کشی شهری نسبت به سایر نقاط بهتر است. اما نه تنها در برخی از شهرها بلکه در همین تهران، اصفهان، مشهد و حاشیه های اطراف آن نیز شاهد عبور آب های کدر و ناسالم از لوله کشی های شهری هستیم. به همین دلیل بسیاری از شهروندان ممکن است در خطر بیماری های ناشی از مصرف آب آلوده قرار بگیرند. در این موارد معمولا افراد از تصفیه‌کننده‌های خانگی آب استفاده می‌کنند و یا به خرید آب‌های معدنی رو می‌آورند.

با توجه به میزان املاح بالای آب‌های معدنی استفاده مداوم از این آب‌ها توصیه نمی‌شود. بنابراین در صورتی که آب لوله‌کشی محل زندگی شما از کیفیت مناسبی برخوردار است بهتر است از آب لوله‌کشی استفاده کرده و در صورتی که از کیفیت آن مطمئن نیستید استفاده از دستگاه‌های تصفیه‌کننده‌ی آب می‌تواند گزینه مناسبی باشد.

هرچند علاوه بر آب معدنی و تصفیه‌کننده‌ها گزینه‌ی دیگری نیز وجود دارد. اگر تاکنون به بطری‌های آب که در فروشگاه‌ها به فروش می‌رسند دقت کرده باشید بر روی برخی از آب‌ها به جای کلمه‌ی «آب معدنی»، از عبارت «آب آشامیدنی» استفاده شده است.

آب آشامیدنی به آبی گفته می‌شود که یا از طریق آب چاه و یا تصفیه کردن آب لوله‌کشی و منابع آب موجود در طبیعت به دست می‌آید که در مراحل مختلف به صورت جدی تصفیه می‌شود. این آب‌ها با استفاده از فیلترهای مختلف، دستگاه‌های تصفیه آب صنعتی و طی مراحل متعدد تصفیه شده و به آب مناسب برای نوشیدن تبدیل می‌شوند. پس از بسته‌بندی برای توزیع وارد بازار می‌شوند که به آن آب آشامیدنی تصفیه شده می‌گویند.

آب های آشامیدنی تصفیه شده به دلیل مراحل پاکسازی که رویشان انجام می‌شود به اندازه آب‌های معدنی دارای املاح نیستند پس با آب معدنی تفاوت دارند. توصیه متخصصین به افرادی که دسترسی به آب‌های تصفیه شده ندارند، استفاده دائم از آب آشامیدنی و به ندرت استفاده از آب‌های معدنی است. به دلیل هزینه بالا و املاح زیادی که در آب‌های معدنی وجود دارد نوشیدن آن به صورت روزانه توصیه نمی‌شود.